Metamorphosen odivus
ik heb gewerkt rond enkele emoties die ik uit de mythe van medusa heb gehaald, toch op de manier waarop ik dit heb geïnterpreteerd.
Dan heb ik verschillende fases uit het verhaal genomen die het interessantste leken om iets mee te doen.
Ik heb vooral getracht om rond het gevoel eenzaamheid te werken aangezien medusa niet bepaald een sociaal leven had en hoe eenzaam het ook niet moet zijn om niet in iemand zijn ogen te kunnen kijken zonder gevolgen vandien.
dit is het eindresultaat.
Hey Sieglinde,
BeantwoordenVerwijderenVoor Hegel is het heel simpel, kortweg, je werk is een zelfbewustwording van zijn ‘Geest’. Zonder ook maar te kijken naar wat er op je blad staat kan hij dit zeggen. Ik vind het echter toch ook wel belangrijk om naar de eigenlijke inhoud van je werk te kijken. Je laat de vrouw in kwestie van al haar kanten zien door gebruik te maken van verschillende werken gecompileerd in een ietwat collage. Een zeer interessante aanpak, volgens Hegel eindigde kunst bij de romantiek waar de artiesten, hoe meer ze de realiteit bereikten, hoe meer beseften dat het goddelijke, voor hun ook realiteit, niet uit te beelden viel. Ze gingen dus over naar een meer metaforische manier van tonen wat in de hemel zich kon bevinden. Dit kan ook worden toegepast op niet goddelijke kunst, de achterkant en voorkant van een vrouw laten zien kan niet in één beeld. De vraag is nu of dit één beeld is dat je hebt gemaakt. Ik antwoord hier ja op, met reden dat je heel duidelijk bij elke invalshoek een andere focus legt maar je zorgt toch nog steeds voor een samenhangend geheel wat het duidelijk maakt, als er twee dezelfde standpunten zijn zorg je hier ook voor. Plus, meest en vooral, je hebt alles gemaakt om bij elkaar te hangen en met elkaar in verband te stellen en tentoon te stellen. Je vrouw is met groen geschilderd, op die manier kan je ook weer laten zien dat je je niet meer kan uitbeelden via realisme maar een andere uitweg zoekt.
om te beginnen; een dikke merci voor je reactie en sorry voor mijn late. Ik vond het zeer interessant om jouw visie te lezen en om mijn kijk op mijn werk langs een andere invalshoek te laten komen. Ik heb intussen mijn blog wat bijgewerkt met wat extra info. als je interesse hebt kan je dit eventueel lezen of vragen stellen, deze beantwoord ik maar al te graag. Met de kleur kwam je alleszins zeer dichtbij :) Ik zal je reactie zeker in mijn achterhoofd houden voor in de toekomst, groetjes.
VerwijderenWat laat je zien, wat niet? Wat zien we als echt, wat is slechts schijn? Zien we wel wat er is? Allemaal vragen die toepasselijk zijn bij dit werk.
BeantwoordenVerwijderenHet is duidelijk dat er gekozen is om bepaalde stukken wel en bepaalde stukken niet te tonen. Waarom? Zijn er dingen die we niet mogen zien? Er zijn altijd slechts stukken te zien van de vrouw en dat maakt het moeilijk om er een volledig beeld van te maken. We krijgen bijvoorbeeld niet te zien hoe haar benen en voeten eruitzien. Dit is wellicht de bedoeling en alle aparte stukjes vormen dan ook een coherent geheel.
Dit werk is dus ook te linken met de social media. Je zou social media kunnen zien als een medium waarmee mensen slechts een stuk van zichzelf laten zien. Met name het mooiste, interessantste, meest “likes-halende” deel van zichzelf. Heel erg misleidend en eigenlijk maakt het ook veel mensen onzeker net omdat enkel het mooie deel van iemand naar voor geschoven wordt.
Kunnen we mensen wel echt kennen of is het slechts een deel dat we weten van anderen. Heel erg lastig want je kan je niet verplaatsen in iemand anders zijn gedachten en gevoelens. We merken soms ook dat dit heel lastig is. We snappen soms niet wat een ander bedoelt en kunnen onze eigen gevoelens of gedachten soms heel erg lastig verwoorden.
De link met Plato is dan ook snel gelegd. Hij beschrijft de werkelijkheid al als een kopie van de wereld van de ideeën. We nemen die wereld namelijk al waar op een bepaalde manier, de manier die onze eigen kenvermogens toelaat. Bijgevolg is een kunstwerk dus ook een kopie van het idee van de kunstenaar. In dit kunstwerk is het heel erg letterlijk weergegeven: een kunstwerk is altijd anders dan hoe het (het idee/de werkelijkheid) werkelijk is. Op elk deel van het werk is een ander deel te zien en toch is het dezelfde vrouw. Het is dus lastig om een objectief beeld te vormen van de werkelijkheid.
Wanneer Hegel het heeft over 'zintuiglijk schijnen van de Idee' (=verschijnen) bedoelt hij dat er waarheid schuilt in elk kunstwerk. In dit werk zit zeker ook waarheid: we willen altijd alles over alles en iedereen weten, maar we kunnen slechts weten en kennen wat onze zintuigen en kenvermogens toelaten en wat de ander of het kunstwerk ons laat zien. Het kunstwerk is dus wel degelijk een product van de Geest, de kunstenaar heeft de Geest slechts zintuigelijk gemaakt.